εταιρικά νέα για Η αλήθεια για την οίδημα των χοίρων αποκαλύφθηκε: Ένα άρθρο που εξηγεί τον γενετικό κώδικα του Stx2e-παραγωγού E. coli και την

Η νόσος του οιδήματος είναι μια πολυπαραγοντική ασθένεια που προκαλείται από ένα συγκεκριμένο παθοτύπο του Escherichia coli που παράγει Shiga τοξίνη 2e (Stx2e). Επηρεάζει συνήθως τα χοιρίδια 4-12 εβδομάδων μετά τον απογαλακτισμό, με οξεία έναρξη και σύντομη πορεία, συχνά με υψηλή θνησιμότητα.

Επισημάνσεις Έρευνας

· Το προφίλ της λοιμογόνου δράσης του O139:H1 STEC αποκαλύφθηκε για πρώτη φορά: το πλασμίδιο pW1316-2 φέρει ένα κιτ αιμολυτικής προσκόλλησης, διαθέσιμο σε μια "ομαδική αγορά" μαζί με πλασμίδια Shiga και Salmonella και κιτ αντοχής στα φάρμακα, επιτρέποντας μια αναβάθμιση με ένα κλικ στη λοιμογόνο δράση και την αντοχή στα φάρμακα.

· Το στοματικό υγρό που συλλέχθηκε με τη χρήση βαμβακερού σχοινιού αποκάλυψε ότι πάνω από το 60% των χοιροτροφικών εκμεταλλεύσεων φιλοξενούν Stx2e, ανεξάρτητα από την περίοδο απογαλακτισμού. Τα εσωτερικά κλουβιά που τρέφονται με σπιτική τροφή υψηλής ενέργειας είναι τα πιο ευαίσθητα στην ασθένεια.

· Οι αλλαγές στη διατροφή, η ελεύθερη βοσκή και η μηνιαία qPCR μπορούν να μετριάσουν τον πιθανό κίνδυνο της νόσου του οιδήματος στα γουρούνια εκ των προτέρων, μετατρέποντάς την από έναν "εφιάλτη αιφνίδιου θανάτου" σε μια ασθένεια που μπορεί να προληφθεί και να ελεγχθεί.

Πρόσφατες μελέτες για το Escherichia coli (E. coli) έχουν διαπιστώσει ότι τα παθογόνα στελέχη συχνά φέρουν F18 ή AIDA pili και παράγουν πολλαπλούς παράγοντες λοιμογόνου δράσης. Κατά την είσοδο, αυτά τα στελέχη καταστρέφουν το αγγειακό ενδοθήλιο, προκαλώντας οίδημα, αιμορραγία, νέκρωση και νευρολογικά συμπτώματα, που συχνά εκδηλώνονται ως πρήξιμο των βλεφάρων, κινητική δυσλειτουργία και κώμα. Η διάγνωση βασίζεται κυρίως σε αυτοψία και μοριακές εξετάσεις, με το οίδημα της μεγάλης καμπυλότητας του στομάχου, του μεσεντερίου και της χοληδόχου κύστης να είναι συνηθισμένο. Λόγω της περιορισμένης αποτελεσματικότητας της θεραπείας, η πρόληψη και ο έλεγχος βασίζονται σε στρατηγικές πλήρους εισόδου, πλήρους εξόδου, βελτιστοποίησης της τροφής, βελτιώσεων του περιβάλλοντος και εμβολιασμού.

Η έρευνα έχει δείξει ότι η εμφάνιση της νόσου του οιδήματος δεν σχετίζεται μόνο με τη λοιμογόνο δράση των στελεχών, αλλά επηρεάζεται επίσης από παράγοντες όπως η σύνθεση της τροφής, τα μητρικά αντισώματα και οι συν-λοιμώξεις. Η επικράτηση της θετικότητας Stx2e είναι υψηλή σε ευρωπαϊκά και ασιατικά κοπάδια χοίρων, η οποία σχετίζεται με τον τύπο της εκμετάλλευσης και την πηγή τροφής. Ορισμένα στελέχη φέρουν πλασμίδια παρόμοια με αυτά της Shigella και της Salmonella, που φιλοξενούν γονίδια λοιμογόνου δράσης και αντοχής, υποδηλώνοντας ότι η παθογένειά τους μπορεί να ενισχυθεί μέσω οριζόντιας μεταφοράς γονιδίων.

Εισαγωγή

Η νόσος του οιδήματος είναι μια τυπική βακτηριακή τοξίνη-επαγόμενη ασθένεια που χαρακτηρίζεται από πολύπλοκους παθογενετικούς μηχανισμούς, ευρεία επικράτηση και δυσκολία στην πρόληψη και τον έλεγχο. Η ενίσχυση της παρακολούθησης των παθογόνων, η βελτίωση των πρακτικών ζωικής παραγωγής και η τυποποίηση της διαχείρισης της βιοασφάλειας, σε συνδυασμό με τα ευρήματα της γενετικής έρευνας, θα βοηθήσουν στον αποτελεσματικότερο έλεγχο των επιδημιών ασθενειών και στη μείωση των κινδύνων της βιομηχανίας.

Αποτελέσματα Έρευνας

1. Μεγεθυντής Γονιδιώματος: Λοιμογόνος δράση "κρυμμένη" σε πλασμίδια

Μια ιταλική ομάδα πραγματοποίησε μια σάρωση ολόκληρου του γονιδιώματος 53 στελεχών O139:H1 STEC και βρήκε συντριπτική επικράτηση του πλασμιδίου pW1316-2 (περίπου το 70% το φέρουν).

Εικόνα 1. Επτά πλασμίδια αναφοράς ταυτοποιήθηκαν μεταξύ 53 ιταλικών στελεχών STEC, με το pW1316-2 να είναι το πιο συνηθισμένο (69,8%). Τα υπόλοιπα πλασμίδια είχαν χαμηλότερα ποσοστά ανίχνευσης.

· Συνδυάζει την αιμολυσίνη (hlyA/B), την προσκολλητίνη (aidA-I, faeE) και τον ρυθμιστικό "κεντρικό διακόπτη" H-NS/Hha, επιτυγχάνοντας μια ενιαία αλυσίδα "προσκόλλησης-αποικισμού-αιμόλυσης".

· Ακόμη πιο εντυπωσιακό, ορισμένα στελέχη φιλοξενούν ένα πλασμίδιο παρόμοιο με αυτό της Shigella flexneri 2a, αναβαθμίζοντας άμεσα το ρυθμιστικό τους δίκτυο. Άλλα φιλοξενούν ένα πλασμίδιο παρόμοιο με το pB71 με την κασέτα αντοχής στην τετρακυκλίνη tetA/tetC—ένα ενιαίο πακέτο λοιμογόνου δράσης και αντοχής, που επιτρέπει την ταχεία πλευρική μετάδοση.

Συμπέρασμα: Η λοιμογόνος δράση του EDEC δεν οφείλεται αποκλειστικά στα χρωμοσώματα, αλλά μάλλον σε πολλαπλά πλασμίδια και έχουν εμφανιστεί σημάδια αντοχής στα αντιβιοτικά.

2. Επιτόπια αναγνώριση: Δοκιμή στοματικού υγρού 37 χοιροτροφικών εκμεταλλεύσεων στη Σλοβενία

· Χρησιμοποιώντας τη μη επεμβατική μέθοδο "σχοινί δαγκώματος + κάρτα FTA", με δειγματοληψία 5 λεπτών και άμεση ανίχνευση qPCR του stx2e, η συμμόρφωση των εκμεταλλεύσεων ήταν 100%.

Πίνακας 1. Αποτελέσματα ανάλυσης RT-PCR δειγμάτων στοματικού υγρού από γουρούνια ηλικίας 5-6, 7-8, 12 και 14 εβδομάδων

· Αποτελέσματα: Το Stx2e ανιχνεύθηκε στο 64,9% των χοιροτροφικών εκμεταλλεύσεων, συγκρίσιμο με τα δεδομένα από τις χοιροτροφικές εκμεταλλεύσεις των ΗΠΑ και της Γερμανίας. Ωστόσο, η κατανομή ηλικίας έδειξε μια έξαρση σε όλα τα στάδια, διαψεύδοντας την άποψη ότι συμβαίνει μόνο 4-12 εβδομάδες μετά τον απογαλακτισμό.

· Σήματα κινδύνου:

Πλήρης εσωτερική εκτροφή έναντι εξωτερικής + εσωτερικής εκτροφής, OR = 0,13 (p < 0,001), υποδεικνύοντας σημαντική μείωση του κινδύνου με το εξωτερικό μοντέλο.

Σπιτική τροφή έναντι εμπορικής τροφής, OR = 4,7 (p < 0,001), υποδεικνύοντας υψηλή περιεκτικότητα σε άμυλο και πρωτεΐνη σε συνδυασμό με έλλειψη φυτικών ινών, δημιουργώντας έδαφος αναπαραγωγής για EDEC.

Μόνο το 12% των εκμεταλλεύσεων εμβολιάζουν τα χοιρίδια κατά του οιδήματος, αφήνοντας ένα σημαντικό κενό στην ανοσία του κοπαδιού.

Συμπέρασμα: Οι πρακτικές εκτροφής, η σύνθεση της τροφής και η έλλειψη εμβολίων είναι τρεις πιθανοί κίνδυνοι. Η qPCR στοματικού υγρού μπορεί να τα ανιχνεύσει προληπτικά.

3. Κατανόηση με μια ματιά | Το "Σκοτεινό Τρίο" των πλασμιδίων λοιμογόνου δράσης

pW1316-2 → Προσκόλληση + Αιμόλυση
Πλασμίδιο που μοιάζει με Shigella → Ρυθμιστικός γάντζος
pB71 → Λοιμογόνος δράση + Αντοχή στην τετρακυκλίνη

Εικόνα 1. Το "Σκοτεινό Τρίο" των πλασμιδίων λοιμογόνου δράσης για τη νόσο του οιδήματος των χοίρων STEC O139:H1

Κόκκινο: Αιμόλυση + Προσκόλληση | Κίτρινο: Ενισχυμένη ρύθμιση | Μωβ: Λοιμογόνος δράση/Αντοχή

4. Λίστα δράσης 3 βημάτων για τους χοιροτρόφους

· Αλλαγή τροφής: Μειώστε την πρωτεΐνη κατά 5-8%, προσθέστε 15-20% φυτικές ίνες και μεταβείτε σε περιορισμένη/συχνή σίτιση.

· Αλλαγή κλουβιού: Επιτρέψτε στα γουρούνια να "περιπλανηθούν" εάν οι συνθήκες το επιτρέπουν για να μειώσετε το στρες και το βακτηριακό φορτίο.

· Παρακολούθηση: Μηνιαίες "φυσικές εξετάσεις" qPCR στοματικού υγρού, άμεση ομαδοποίηση των θετικών ομάδων και επείγουσα ενισχυτική δόση εμβολίου.

Σύνοψη

Δύο μελέτες παρέχουν μια εμπεριστατωμένη κατανόηση της νόσου του οιδήματος των χοίρων τόσο από γενετική όσο και από αγροτική σκοπιά. Η αλληλούχιση του γονιδιώματος αποκάλυψε ότι το E. coli O139:H1 φέρει τρία βασικά πλεονεκτήματα: αιμολυτική προσκόλληση, ρύθμιση που μοιάζει με Shigella και ένα πλασμίδιο αντοχής, υποδηλώνοντας ότι η λοιμογόνος δράση και η αντοχή μπορεί να μεταδοθούν μεταξύ των ειδών με συντονισμένο τρόπο. Μια έρευνα σε σλοβενικές εκμεταλλεύσεις αποκάλυψε ότι πάνω από το 60% των χοίρων φιλοξενούν λανθάνον Stx2e, όχι μόνο κατά την περίοδο του απογαλακτισμού, αλλά και σε περιορισμό με τροφή υψηλής ενέργειας. Ωστόσο, ο κίνδυνος μπορεί να μετριαστεί με την προσαρμογή της τροφής, τη βελτίωση του περιβάλλοντος και τη διεξαγωγή τακτικών εξετάσεων qPCR. Το πρώτο προσδιορίζει το γενετικό "οπλοστάσιο" του παθογόνου, ενώ το δεύτερο παρέχει βασικά σημεία για τον επιτόπιο έλεγχο. Μαζί, αυτές οι μελέτες παρέχουν ένα ολοκληρωμένο πλαίσιο για την κατανόηση των μηχανισμών και την πρακτική πρόληψη και τον έλεγχο της νόσου του οιδήματος.