εταιρικά νέα για Τύπος 1 στέλεχος αφρικανικής πανώλης των χοίρων

Η αφρικανική πανώλη των χοίρων είναι μια εξαιρετικά μεταδοτική ασθένεια των χοίρων που προκαλείται από τον ιό της αφρικανικής πανώλης των χοίρων, θέτοντας τεράστια απειλή για την εθνική βιομηχανία χοίρων. Ο γονότυπος II ASF εισήλθε στη χώρα το 2018 και στη συνέχεια υπήρξαν αναφορές για τον εντοπισμό γονότυπου I ASF στη χώρα.

Γονιδιωματική Ανάλυση του Ιού της Αφρικανικής Πανώλης των Χοίρων Τύπου 1

Γονιδιωματική Ανάλυση

Τον Ιούνιο του 2021, χοίροι πάχυνσης σε δύο χοιροτροφικές μονάδες στις επαρχίες Shandong και Henan ανέπτυξαν συμπτώματα χρόνιας μόλυνσης, όπως απώλεια βάρους, διαλείπον πυρετό, έλκη του δέρματος και αρθρίτιδα. Παρατηρήθηκαν επίσης σποραδικοί θάνατοι. Δείγματα, συμπεριλαμβανομένων λεμφαδένων και σπλήνας, συλλέχθηκαν από τέσσερα νεκρά γουρούνια και εστάλησαν στο CNASFPL για έλεγχο ASFV.

Η δοκιμή qPCR που στοχεύει το γονίδιο p72 του ιού επιβεβαίωσε ότι όλα τα δείγματα ήταν ASFV-θετικά. Περαιτέρω ανάλυση αλληλουχίας του γονιδίου p72 αποκάλυψε ότι τα στελέχη ASFV σε αυτά τα δείγματα ανήκαν στον τύπο 1. Στη συνέχεια, δύο γονότυποι ASFV απομονώθηκαν από δείγματα από χοιροτροφικές μονάδες στις επαρχίες Shandong και Henan, που ονομάστηκαν Pig/Shandong/DY-I/2021 (SD/DY-I/21) και Pig/Henan/ZZ-P1/2021 (HeN/ZZ-P1/21).

Εικόνα 1 Φυλογενετική ανάλυση του SD/DY-I/21 και HeN/ZZ-P1/21 και σύγκριση με πρώιμα απομονωμένα γονότυπου I από την Ευρώπη και την Αφρική

Η αλληλουχία ολόκληρου του γονότυπου των κινεζικών στελεχών ASFV γονότυπου I SD/DY-I/21 και HeN/ZZ-P1/21 αποκάλυψε ότι ανήκουν στην ίδια ομάδα με τα πορτογαλικά στελέχη γονότυπου I NH/P68 και OURT88/3, αλλά διαφέρουν σημαντικά από προηγούμενα στελέχη γονότυπου II από την Κίνα. Και τα δύο στελέχη φέρουν 10 διαγραφές ORF (π.χ., στα γονίδια της οικογένειας MGF_360/505) και 5 περικοπές ORF (π.χ., EP402R στο γονίδιο της πρωτεΐνης CD2v), που πιθανώς σχετίζονται με μειωμένη λοιμογόνο δράση. Σε σύγκριση με το NH/P68, τα SD/DY-I/21 και HeN/ZZ-P1/21 φέρουν το καθένα 18 μεταλλάξεις ενός νουκλεοτιδίου (12-13 αλλαγές αμινοξέων) και μεγάλες διαγραφές (π.χ., μια διαγραφή 686 bp στο MGF_110-4/5L στο στέλεχος HeN). Τα φάσματα CVR των γονιδίων B602L των δύο στελεχών ήταν μοναδικά και υπήρχαν σημαντικές γονιδιωματικές διαφορές μεταξύ τους (όπως 23 μεταλλάξεις ORF και διαγραφές 700 bp), υποδηλώνοντας ότι επρόκειτο για ανεξάρτητα γεγονότα εισαγωγής και ότι απαιτείτο ενισχυμένη παρακολούθηση για την ανίχνευση της πηγής και την πρόληψη και τον έλεγχο.

Κλινικά συμπτώματα του στελέχους SD/DY-I/21 τύπου 1

Κλινικά συμπτώματα

#01 Πειράματα σε ζώα

Κάθε γουρούνι παρακολουθούνταν καθημερινά για 28 ημέρες για αλλαγές στη θερμοκρασία του σώματος και συμπτώματα όπως ανορεξία, κατάθλιψη, πυρετός, μωβ δέρμα, ασταθές βάδισμα, διάρροια και βήχας.

#02 Αλλαγές στη θερμοκρασία του σώματος

Το στέλεχος SD/DY-I/21 εμβολιάστηκε ενδομυϊκά και η θερμοκρασία του σώματος μετρήθηκε καθημερινά. Από την 3η έως την 18η ημέρα, όλα τα γουρούνια που υποβλήθηκαν σε δοκιμασία εμφάνισαν διαλείποντες πυρετούς διαφόρων βαθμών. Στην ομάδα χαμηλής δόσης, μόνο ένα γουρούνι που συγκατοικούσε ανέπτυξε πυρετό έως την 26η ημέρα, ενώ στην ομάδα υψηλής δόσης, και τα δύο γουρούνια που συγκατοικούσαν ανέπτυξαν πυρετό έως την 23η ημέρα. Ένα γουρούνι στην ομάδα 10 πέθανε έως την 16η ημέρα μετά την ενδομυϊκή ένεση.

Η μόλυνση με το απομονωμένο γονότυπο I ASFV SD/DY-I/21 οδήγησε σε διαλείποντα πυρετό σε όλες τις εμβολιασμένες ομάδες (από την 3η έως την 18η ημέρα μετά τη μόλυνση). Η ομάδα υψηλής δόσης (10⁶ TCID₅₀) εμφάνισε πιο έντονα συμπτώματα (συμπεριλαμβανομένων γενικευμένων βλατιδωδών εξανθημάτων, αρθρίτιδας και νέκρωσης του δέρματος), αλλά όλα τα γουρούνια επέζησαν την περίοδο παρατήρησης των 28 ημερών. Ένα γουρούνι στην ομάδα χαμηλής δόσης (10³ TCID₅₀) πέθανε από σοβαρές σπλαχνικές βλάβες, ενώ τα υπόλοιπα επέζησαν. Το ιογενές DNA ανιχνεύθηκε επίμονα σε στοματικά επιχρίσματα (από την 5η ημέρα), σε ορθικά επιχρίσματα (7η ημέρα) και στο αίμα (7η ημέρα) για πάνω από 28 ημέρες, υποδεικνύοντας παρατεταμένη ιογενή αναπαραγωγή και αποβολή.

#03 Συμπτώματα

Βλατίδες (Α, Β), νέκρωση του δέρματος (Β, Γ) και αρθρώσεις των οπίσθιων ποδιών (Β, Δ) σε επιζώντα γουρούνια. Ένα γουρούνι (αρ. 3) στην ομάδα 10 αρρώστησε και πέθανε την 16η ημέρα μετά τη μόλυνση. Η νεκροψία αποκάλυψε ρινική αιμορραγία και συμφόρηση και πρήξιμο της σπλήνας, του ήπατος και των λεμφαδένων.

Το απομονωμένο γονότυπο I ASFV SD/DY-I/21 μεταδίδεται μέσω επαφής, με τα μολυσμένα γουρούνια να εμφανίζουν χρόνια συμπτώματα (πυρετός, αρθρίτιδα και δερματικές βλάβες). Το ιογενές DNA ανιχνεύεται νωρίς και επίμονα σε στοματικά επιχρίσματα (5-9 ημέρες μετά τη μόλυνση), με μεταγενέστερη αποβολή σε ορθικά επιχρίσματα και αίμα. Παρατηρούνται υψηλά ιογενή φορτία σε ιστούς μολυσμένων γουρουνιών (σπλήνα, πνεύμονες και μυελός των οστών). Μετά τη μετάδοση μέσω επαφής, ο ιός υπάρχει σε χαμηλά επίπεδα σε ιστούς όπως οι πνεύμονες και οι αμυγδαλές. Ωστόσο, όλα τα εκτεθειμένα γουρούνια επέζησαν, υποδηλώνοντας ότι η αποτελεσματικότητα της μετάδοσης είναι περιορισμένη, αλλά ότι είναι δυνατή η επίμονη μόλυνση.

03

Αναπαραγωγή και Αποτοξίνωση του SD/DY-I/21 σε Γουρούνια

Αναπαραγωγή και Αποτοξίνωση

Στοματικά και ορθικά επιχρίσματα και δείγματα αίματος συλλέχθηκαν από γουρούνια κάθε δεύτερη μέρα και ελέγχθηκαν για ιογενές DNA με qPCR.

Εικόνα 3: Τοξίνες στο στόμα, τα κόπρανα και το αίμα

Το στόμα είναι ακόμα το πρώτο που αποτοξινώνεται, αλλά οι τιμές CT που ανιχνεύονται είναι όλες κάτω από 30.

Εικόνα 4 Κατάσταση φορέα ιού και μετατροπή αντισωμάτων

Α, από τον οριζόντιο άξονα, αντιπροσωπεύει την καρδιά, το ήπαρ, τη σπλήνα, τον πνεύμονα, τα νεφρά, τις αμυγδαλές, τον θώρακα, τα επινεφρίδια, τον μυελό των οστών, το αρθρικό υγρό, τους λεμφαδένες LN1 του εντέρου, τους λεμφαδένες LN2 της βουβωνικής χώρας, τους λεμφαδένες LN3 του υποκλείδιου, τους λεμφαδένες LN4 των βρόγχων, τους λεμφαδένες LN5 του γαστροηπατικού και τους λεμφαδένες LN6 του μεσοθωρακίου.

Μετά τη μόλυνση με το στέλεχος γονότυπου I ASFV SD/DY-I/21, τόσο τα εμβολιασμένα όσο και τα γουρούνια επαφής παρήγαγαν αντισώματα IgG έναντι της πρωτεΐνης p72 (ανιχνεύθηκαν την 7η ημέρα στην ομάδα υψηλής δόσης και την 9η ημέρα στην ομάδα χαμηλής δόσης). Τα επίπεδα αντισωμάτων αυξήθηκαν με την πάροδο του χρόνου. Τα γουρούνια επαφής ορομετατράπηκαν 21-27 ημέρες μετά τη μόλυνση, επιβεβαιώνοντας ότι ο ιός μπορεί να μεταδοθεί μέσω επαφής. Ο ιός αναπαράγεται και εκκρίνεται στο σώμα του γουρουνιού για μεγάλο χρονικό διάστημα. Το ιογενές DNA ανιχνεύεται συνεχώς σε στοματικά και ορθικά επιχρίσματα και αίμα για περισσότερες από 28 ημέρες και το ιογενές φορτίο στους μολυσμένους ιστούς γουρουνιών (σπλήνα, πνεύμονες, λεμφαδένες κ.λπ.) είναι υψηλό, υποδεικνύοντας ότι ο ιός συνεχίζει να αναπαράγεται και να αποβάλλεται κατά τη διάρκεια χρόνιας μόλυνσης, αυξάνοντας τον κίνδυνο μετάδοσης.

04

Σύνοψη

Συνοψίζω

Τα στελέχη γονότυπου 1 της αφρικανικής πανώλης των χοίρων έχουν υψηλό ποσοστό θνησιμότητας, αργή πορεία, ποικίλες και ύπουλες κλινικές εκδηλώσεις, μπορούν να προκαλέσουν χρόνια μόλυνση και είναι εξαιρετικά μεταδοτικά.