2006'da, klasik PRRSV'den türetilen bir suş olan HP-PRRSV, Çin'de yüksek ateş, morbidite ve mortalite ile karakterize bir salgına neden oldu. Daha sonra, suş Çin ve Asya genelinde yaygın olarak yayıldı ve önemli mutasyonlara uğradı. HP-PRRSV ve varyantları Çin'de baskın suşlar haline geldi, ancak yeni L8.7 PRRSV'nin epidemiyolojisi, moleküler evrimi ve patojenitesi üzerine araştırmalar sınırlı kalmaya devam ediyor.
22 Mayıs 2025'te, "Yüksek Patojenik Domuz Üreme ve Solunum Sendromu Virüsünün Genetik Evrimi ve Patojenik Varyasyonu" başlıklı bir çalışma, Taylor & Francis'te yayınlanarak L8.7 soyunun epidemiyolojik dinamiklerini, evrimsel eğilimlerini, aşı suşu ilişkilerini ve patojenite evrimini sistematik olarak açıkladı.
Bu çalışma, L8.7 PRRSV'nin önlenmesi ve kontrolü stratejilerinin geliştirilmesi için önemli veri desteği sağlamaktadır.
Özet
2.509 küresel L8.7 ORF5 gen dizisinin analizi temelinde, L8.7 soyu yedi gruba (L8.7.1-L8.7.7) ayrıldı. L8.7.1-L8.7.3 sırasıyla bildirilen klasik PRRSV, ara suşlar ve HP-PRRSV'ye karşılık gelirken, L8.7.4-L8.7.7 HP-benzeri PRRSV'ler olarak tanımlanır.
İstatistiksel analiz, HP-benzeri PRRSV'lerin L8.7 soyunda baskın olduğunu, L8.7.5 ve L8.7.6 suşlarının son yıllarda en yüksek orana sahip olduğunu gösterdi. Kapsamlı tüm genom analizi, L8.7 suşlarının %72,15'inin vahşi tip özellikler sergilediğini ortaya koydu.
Evrimsel hız analizi, Çin'deki L8.7.3-L8.7.7 soylarının evrimsel hızının, zayıflatılmış HP-PRRSV aşısının (MLV) uygulanmasından bu yana yaklaşık 4,1 kat azaldığını ortaya koydu.
Patojenite testi, HP-PRRSV (L8.7.3: HuN4) ile karşılaştırıldığında, HP-PRRSV benzeri suşların (L8.7.5: DLF; L8.7.6: DLW) yüksek virülansı korurken, domuz yavrularında azalmış patojenite sergilediğini ortaya koydu.
# Grafiksel Özet
Deneysel Sonuçlar
# L8.7 PRRSV'nin Sınıflandırılması
PRRSV L8.7'nin evrimsel özelliklerini analiz etmek için, bu çalışma toplam 2509 ORF5 dizisi analiz etti: NCBI veritabanından 2159 L8.7 suş dizisi elde edildi ve 2014 ile 2023 arasında laboratuvarımızda 350 dizi toplandı (Şekil 1(a)). Şekilde gösterildiği gibi, L8.7 suşları daha sonra yedi gruba (L8.7.1–8.7.7) ayrıldı (Şekil 1(a, b)); tüm dizi bilgileri mevcuttur (Şekil 2).
Şekil 1(b)'de gösterildiği gibi, filogenetik ağacı oluşturmak için kullanılan referans suşlar, bilinen klasik suşlardan ve patojenite çalışmalarında bildirilen L8.7 PRRSV suşlarından alınmıştır. Gruplar içindeki ve arasındaki ortalama genetik mesafeler Şekil 1(c)'de gösterilmektedir. L8.7.2 hariç, tüm gruplar içindeki ortalama genetik mesafeler %5'ten azdı. Genel olarak, gruplar arasındaki genetik mesafeler %4,3 ile %10,4 arasında değişiyordu. Ek olarak, L8.7.4-L.7.7 suşları, farklı özelliklere sahip spesifik amino asit mutasyon desenleri sergiledi ve HP-PRRSV benzeri olarak tanımlandı. L8.7 popülasyonundaki 2509 diziden %2,23'ü (56/2509) L8.7.1'e (CH-1a benzeri PRRSV), %4,74'ü (119/2509) L8.7.2'ye (ara PRRSV), %11,48'i (288/2509) L8.7.3'e (HP-PRRSV) ve %81,54'ü (2046/2509) HP-PRRSV benzeri'ne aitti.
Şekil 1 L8.7 suşlarının Filogenetik ağacı ve nükleotid kimliği analizi
(a) L8.7 dizilerini yedi gruba ayıran filogenetik ağaç. (b) L8.7 PRRSV izolatlarının ve her soydan referans PRRSV suşlarının ORF5 genine dayalı olarak oluşturulan filogenetik ağaç. Bu çalışmada kullanılan deneysel suşlar sarı yıldızlarla işaretlenmiştir. (c) L8.7 suş grupları içindeki ve arasındaki genetik mesafeler (nükleotid farklılıklarının yüzdesi).
Şekil 2 PRRSV L8.7.1-L8.7.7'nin Patojenitesinin Karşılaştırmalı Analizi
# PRRSV L8.7'nin Küresel Dağılımı
Bu çalışma, zamansal ve coğrafi bilgileri bilinen L8.7 dizilerini kapsamlı bir şekilde analiz etti. Özellikle, L8.7.4 grubu, L8.7 suşlarının bulunduğu dokuz ülkeden sekizini kapsayan en yaygın gruptu (Şekil 3(a, b)). Nepal, Laos ve Myanmar sadece tek bir grup olan L8.7.4'ü tespit etti; başka hiçbir grup bulunamadı. L8.7.1, 8.7.3, 8.7.5, 8.7.6 ve 8.7.7 suşları sırasıyla iki, üç, dört, dört ve iki ülkede bulundu (Şekil 3(a, b)). L8.7.2 suşu sadece Çin'de bildirilmiştir (Şekil 3(b)). Çin'deki L8.7 PRRSV suşlarının sayısı (2201/2509, %87,7) ve çeşitliliği (7/7 grup, %100) ilk sırada yer aldı (Şekil 3(b)).
Şekil 3 (a) Dünyanın farklı bölgelerindeki L8.7 suşlarının coğrafi dağılımı. Şekil 3 (b) L8.7 suşlarının ulusal dağılımı.
Bu çalışma, Çin'den toplam 2.201 L8.7 PRRSV suşunu analiz etti. L8.7 PRRSV enfeksiyonu, Çin'de 26 eyalette bildirilmiştir; Guangdong Eyaleti en fazla vakayı bildirirken, bunu Guangxi, Heilongjiang, Shandong, Hebei ve Henan izlemiştir ve her birinde 40'tan fazla vaka bildirilmiştir (Şekil 3 (c, d)). Çin'deki farklı PRRSV gruplarının prevalansı zamansal dinamikler sergilemektedir (Şekil 3 (e)), belirli gruplarda belirgin prevalans zirveleri görülmektedir. L8.7.1 ve L8.7.2 grupları çok düşük oranlarda tespit edilmiş ve 2006'dan beri nadiren bildirilmiştir. 2006'da bir salgına neden olduktan sonra, L8.7.3 grubu baskın hale gelmiş ve 2006'dan 2009'a kadar devam etmiştir.
Şekil 3(c) Çin'in farklı bölgelerindeki L8.7 suşlarının coğrafi dağılımı. Şekil 3(d) Çin'in çeşitli eyaletlerindeki L8.7 suşlarının popülasyon dağılımı.
HP-benzeri PRRSV'ler (L8.7.4-8.7.7), Çin'de baskın dolaşımdaki suşlar olarak HP-PRRSV'nin yerini yavaş yavaş almıştır (Şekil 3(e)). L8.7.4 grubu ilk olarak 2006'da Çin'de bildirilmiş ve izlenmiş ve 2009 ile 2011 arasında Çin'deki L8.7 suşlarının önemli bir bölümünü oluşturmuştur (%41,3-%79,6). Özellikle, bazı gruplar prevalansta ani artışlar yaşamıştır: örneğin, ilk olarak 2007'de Çin'de ortaya çıkan ve sürekli dolaşımda olan L8.7.5 grubu, 2011'den beri prevalansta önemli bir artış görmüştür (%17,1-%51,6) (Şekil 3(f)). L8.7.6 suşunun döngüsel doğası da dikkate değerdir. Bu grup (EU709835.1, SH02) ilk olarak 2002'de tanımlanmıştır. Başlangıçta, tespit oranı son derece düşüktü (sadece bir suş) ve 2003 ile 2005 arasında tespit edilmedi. 2006'da hızlı bir artışın ardından, prevalansı 2009'a kadar kademeli olarak azaldı. Daha sonra 2014 ile 2023 arasında baskın suş haline geldi ve %21,5 ile %47,1 arasında bir orana sahipti. L8.7.6 grubu en sık Çin'de tespit edildi (612/2201, %27,8) ve en geniş dağılıma sahipti (20/21 eyalet, %95,2) (Şekil 3(d, f)). L8.7.7 grubu ilk olarak 2008'de tespit edildi, ancak prevalansı 2011'e kadar düşük kaldı, ardından kademeli olarak arttı. Tespit oranı 2022 ile 2023 arasında hızla %15,1 ile %17,1'e yükseldi.
Şekil 3 (e) L8.7 suşlarının ORF5 dizilerine göre zaman içindeki dağılımı. Şekil 3 (f) Çin genelindeki göreli sıklıkların yığılmış çubuk grafiği.
Bu sonuçlar, son on yılda L8.7.5 ve L8.7.6 suşlarının sadece en bol değil, aynı zamanda Çin'de en yaygın olarak dağıtılan suşlar olduğunu ortaya koymaktadır.
# HP-PRRSV MLV'leri ve HP-PRRSV'ler arasındaki ilişki
HP-PRRSV zayıflatılmış aşıları (JXA1-R, HuN4-F112, TJM-F92, GDr180) ve HP-PRRSV benzeri suşlar arasındaki ilişkiyi araştırmak için, bu çalışma, nükleotid kimliği, NSP2 silme imzaları ve genom çapında karakteristik amino asit değişikliklerine göre L8.7.4–8.7.7 soylarının suşlarını kapsamlı bir şekilde analiz etti (Tablo 1).
Tablo 1 HP-PRRSV zayıflatılmış aşısı (MLV) ve HP-PRRSV benzeri suşlar arasındaki genom çapında ilişki analizi
Sonuçlar, aşı benzeri PRRSV'yi HP-PRRSV benzeri suşlardan ayırmanın anahtarının, tüm genom nükleotid kimliği veya karakteristik amino asit değişiklikleri ile değil, ek NSP2 silmelerinin varlığı ile belirlenemeyeceğini göstermektedir (Tablo 1). İstatistiksel analiz, L8.7.6 soyu suşlarının %27,85'inin (22/79) aşı ile ilişkili olduğunu ortaya koydu.
Domuz yavrularında HP-PRRSV ve HP-PRRSV benzeri suşların patojenitesi
# Baskın HP-PRRSV benzeri suşların izolasyonu ve tanımlanması
Baskın HP-PRRSV benzeri suşların (L8.7.5 ve L8.7.6) patojenitesini sistematik olarak açıklamak için, bu çalışma L8.7.5 soyu suşu DLF'yi ve L8.7.6 soyu suşu DLW'yi başarıyla izole etti. Bu virüsler, domuz alveoler makrofajlarından (PAM'ler) ve Marc-145 hücrelerinden izole edildi. IFA deneyi, PRRSV M proteini ifadesinin, suş ile aşılanmış PAM'lerde ve Marc-145 hücrelerinde gözlendiğini gösterdi (Şekil 4(a)), bu da DLF ve DLW suşlarının başarıyla ayrıldığını göstermektedir.
Şekil 4 L8.7 suşunun izolasyonu, kültürü, rekombinasyon analizi ve karakteristik NSP2 amino asit hizalaması
(a) DLW ve DLF suşlarının tanımlanması. PRRSV M proteinini hedefleyen bir monoklonal antikor kullanılarak yapılan immünofloresan deneyi (IFA), kontrol, DLF ile enfekte, DLW ile enfekte ve HuN4 ile enfekte gruplardan PAM'lerde ve Marc-145 hücrelerinde spesifik reaktiviteyi ortaya koydu. Hücre çekirdekleri DAPI ile karşı boyandı. Ölçek çubuğu = 300 μm. (b) DLW'deki rekombinasyon olaylarının analizi. (c) L8.7 suşlarının NSP2 proteinlerinin çıkarılan amino asit dizilerinin hizalanması.
# DLF ve DLW'nin genomik özellikleri
DLF (PQ178809) ve DLW (PQ178810) tam genom uzunlukları sırasıyla 15.324 ve 15.323 nükleotittir (poli(A) kuyruğu hariç). HuN4/DLF, HuN4/DLW ve DLF/DLW arasındaki genomik nükleotid benzerlikleri sırasıyla %98,67, %95,78 ve %95,13'tür (aşağıdaki tabloda gösterildiği gibi).
NSP2 proteininin dizi hizalaması, DLF ve DLW'nin CH-1a suşu NSP2 proteininde 482 ve 533-561 pozisyonlarında 30 amino asitlik (1 + 29 amino asit) kesintili silmeler sergilediğini ortaya koydu. Bu silme deseni, L8.7.3 (HP-PRRSV) ile tutarlıdır (Şekil 4(c)). DLF ve DLW'nin bir rekombinasyon olayına katılıp katılmadığını araştırmak için, SimPlot ve RDP4 yazılımı kullanılarak yapılan analiz, DLW'nin bir rekombinasyon olayı yaşadığını (rekombinasyon bölgeleri nt 3500-5657'yi kapsayan) ortaya koyarken, DLW'nin yaşamadığını (Şekil 4(b)). Hem önceki çalışmalara hem de bu çalışmada aşı suşlarını vahşi tip suşlardan ayırmak için kullanılan kriterlere dayanarak, hem DLF hem de DLW vahşi tip suşlardı.
# Enfekte Domuz Yavrularının Klinik Belirtileri
Zorlanan domuz yavruları her 7 günde bir tartıldı ve 0, 3, 5, 7, 10, 14 ve 21. günlerde kan örnekleri toplandı. Deneysel prosedür Şekil 5(a)'da gösterilmektedir.
Şekil 5(a) Deneysel Tasarım
HuN4 ve DLF zorlama gruplarındaki domuz yavruları, maruziyetten 2 gün sonra belirgin klinik semptomlar (öksürük, uyuşukluk, hazımsızlık ve titreme) geliştirdi. DLW zorlama grubundaki domuz yavruları, maruziyetten 3 gün sonra PRRSV enfeksiyonunun tipik klinik semptomlarını sergiledi ve enfekte 5 domuzdan 3'ü öksürük, uyuşukluk, hazımsızlık ve titreme yaşadı. HuN4 zorlama grubundaki domuz yavruları, 4–6 gün boyunca yüksek ateş (≥40,5°C) korudu (Şekil 5(b)) ve maruziyetten 12 gün sonra ölmeye başladı. Hayatta kalma oranı, maruziyetten 21 gün sonra %20 idi (Şekil 5(c)). DLF zorlama grubundaki domuz yavruları, maruziyetten 16 gün sonra ölmeye başladı ve maruziyetten 21 gün sonra hayatta kalma oranı %60 idi (Şekil 5(c)). Daha düşük bir ölüm oranına rağmen, bu gruptaki ateş süresi daha uzundu (7–15 gün) (Şekil 5(b)). DLW zorlama grubundaki domuz yavruları, deneyin sonuna kadar hayatta kaldı ve daha kısa bir ateş süresi (1–8 gün) yaşadı (Şekil 5(b)). Kontrol grubundaki domuz yavruları, herhangi bir belirgin klinik semptom göstermedi ve çalışma boyunca hayatta kaldı (Şekil 5(b, c)).
Şekil 5(b) DLF, DLW ve HuN4 ile zorlamadan sonra rektal sıcaklık eğilimleri.
Şekil 5(c) DLF, DLW ve HuN4 ile zorlamadan sonra hayatta kalma oranları.
Domuz yavrularının ağırlıkları 0, 7, 14 ve 21 dpi'de ölçüldü. İstatistiksel analiz, DLF ile zorlanan gruptaki domuz yavrularının ortalama günlük ağırlık kazanımının (ADG), 1 ila 7 dpi, 8 ila 14 dpi ve 15 ila 21 dpi arasında enfekte olmayan domuz yavrularından önemli ölçüde daha düşük olduğunu gösterdi (Şekil 5(d)). Enfekte olmayan domuz yavrularıyla karşılaştırıldığında, HuN4 ile zorlanan gruptaki domuz yavrularının ADG'si 8 ila 14 dpi arasında önemli ölçüde daha düşüktü, DLW ile zorlanan gruptaki domuz yavrularının ADG'si ise 8 ila 14 dpi ve 15 ila 21 dpi arasında önemli ölçüde daha düşüktü (Şekil 5(d)).
Şekil 5(d) DLF, DLW ve HuN4 ile Zorlanan Gruplarda Ortalama Günlük Ağırlık Kazanım Değişiklikleri
Veriler ortalama ± standart sapma (hata çubukları) olarak sunulmaktadır. :p<0,05; :p<0,01; :p<0,001; ****:p<0,0001; ns: istatistiksel olarak anlamlı değil.
# PRRSV'ye Özgü Antikorlardaki Dinamik Değişiklikler
Tüm domuzlardan 0, 3, 5, 7, 10, 14 ve 21 dpi'de kan örnekleri toplandı ve ticari bir ELISA kiti kullanılarak PRRSV N proteinine özgü antikorlar tespit edildi. Sonuçlar, DLF ve HuN4 ile zorlanan gruplardaki domuz yavrularında 10 dpi'de PRRSV'ye özgü antikorların (S/P oranı ≥ 0,4) tespit edildiğini gösterdi. 14 dpi'de, DLW ile zorlanan gruptaki beş domuz yavrusunun tamamı antikor pozitifti (S/P oranı ≥ 0,4). Zorlanan gruplardaki S/P oranları deneyin sonuna kadar artmaya devam ederken, çalışma boyunca zorlanmayan grupta PRRSV'ye özgü antikor tespit edilmedi (Şekil 5(e)).
Şekil 5(e) DLF, DLW ve HuN4 ile zorlamanın neden olduğu anti-PRRSV antikor titrelerindeki değişiklikler.
# Farklı Dokularda Viremi ve Viral Yükün Değerlendirilmesi
Zorlamadan sonra 0, 3, 5, 7, 10, 14 ve 21. günlerde otopsi ile elde edilen serum örneklerinde ve 10 dokuda viral yük dağılımını analiz etmek için RT-qPCR kullanıldı. Sonuçlar, zorlanan gruplardaki viremi seviyelerinin zorlamadan 3 gün sonra artmaya başladığını, DLF ve DLW gruplarında zorlamadan 5 gün sonra ve HuN4 grubunda zorlamadan 7 gün sonra zirve yaptığını gösterdi (Şekil 5(f)). Daha sonra viral yükler kademeli olarak azaldı. Zorlamadan 7 ve 10 gün sonra viremi seviyelerinde önemli farklılıklar gözlendi (Şekil 5(f)). Kontrol grubunda tüm zorlama süresi boyunca viremi tespit edilmedi. Zorlanan gruplar arasında aynı dokulardaki viral yüklerde farklılıklar gözlenmesine rağmen, bu farklılıklar istatistiksel olarak anlamlı değildi (Şekil 5(g)). ORF7 gen dizilimi, örneklerin orijinal zorlama suşunu içerdiğini doğruladı.
Şekil 5(f) DLF, DLW ve HuN4 zorlamasının neden olduğu viremideki dinamik değişiklikler
Şekil 5(g) DLF, DLW ve HuN4 zorlama gruplarının çeşitli dokularındaki viral yük analizi
# Brüt ve Histopatolojik Lezyonlar
Tüm HuN4 ile enfekte domuz yavruları şiddetli timik atrofi gösterdi (Şekil 6(a)). DLF ile zorlanan gruptaki dört domuz yavrusu önemli timik atrofi sergilerken, DLW ile zorlanan grupta timik atrofi gözlenmedi (Şekil 6(b,c)).
HuN4 ile zorlanan gruptaki beş domuzun tamamı akciğer konsolidasyonu sergiledi (Şekil 6(e)), bunların dördünde mandibular lenf düğümü kanaması vardı (Şekil 6(m)). DLF ile zorlanan gruptaki beş domuzdan üçünde akciğer konsolidasyonu vardı (Şekil 6(f)) ve üçünde mandibular lenf düğümü kanaması vardı (Şekil 6(n)). DLW ile zorlanan gruptaki beş domuzdan ikisi akciğer konsolidasyonu sergiledi (Şekil 6(g)) ve iki domuzda mandibular lenf düğümlerinde hafif kanama vardı (Şekil 6(o)). Enfekte olmayan domuz yavrularının organ dokularında önemli patolojik değişiklikler gözlenmedi (Şekil 6(d,h,p)).
HuN4 ile zorlanan domuzlar, alveolar septaların kalınlaşması ve mononükleer hücre infiltrasyonu ile karakterize, hemoraji ile şiddetli interstisyel pnömoni geliştirdi (Şekil 6(i)). DLF ve DLW ile zorlanan grupların akciğerlerindeki mikroskobik lezyonlar benzerdi, ancak şiddet açısından farklılık gösteriyordu (Şekil 6(j,k)). DLF ile zorlanan grup, yaygın inflamatuar hücre infiltrasyonu, seröz eksüda, nekroz ve alveolar epitel hücrelerinin dökülmesi ve bronşiyal epitel hücrelerinin önemli nekrozu ve dökülmesini gösterdi (Şekil 6(j)). DLW ile zorlanan grup, yaygın inflamatuar hücre infiltrasyonu ve alveolar septaların orta derecede genişlemesini gösterdi (Şekil 6(k)). Ayrıca, kontrol grubuyla karşılaştırıldığında, zorlanan gruplar mandibular lenf düğümlerinde değişen derecelerde medüller hemoraji gösterdi (Şekil 6(q-t)), oysa kontrol domuzlarında bu dokularda patolojik lezyon gözlenmedi (Şekil 6(i,t)).
Şekil 6 Farklı Zorlama Gruplarında Brüt ve Histolojik Akciğer Lezyonları
HuN4 veya DLF ile zorlanan domuz yavruları, değişen derecelerde timik atrofi sergiledi (a, b). Kontrol grubuyla karşılaştırıldığında, HuN4 ve DLF enfeksiyon grupları, pulmoner konsolidasyon (e, f) ve lenf düğümü hemorajisi (i, j) ile şiddetli interstisyel pnömoni geliştirirken, DLW enfeksiyon grubu, pulmoner konsolidasyon (g) ve lenf düğümü hemorajisi (o) ile daha hafif interstisyel pnömoni sergiledi. Zorlanan gruplardan alınan akciğer dokuları, yaygın inflamatuar hücre infiltrasyonu, alveolar epitel hiperplazisi ve alveolar septaların genişlemesi ile karakterize, değişen derecelerde interstisyel pnömoni sergiledi (i-k). Ayrıca, zorlanan grupların mandibular lenf düğümlerinde medüller hemorajiler gözlendi (q-t), ancak kontrol grubunda değil (r).
Sonuç
L8.7 soyu, Çin'de keşfedilen en eski PRRSV soyudur ve 25 yıldan uzun süredir dolaşımdadır. 2006'da, klasik PRRSV'den türetilen bir suş olan HP-PRRSV, Çin'de yüksek ateş, morbidite ve mortalite ile karakterize bir salgına neden oldu. Daha sonra, bu suş Çin ve Asya genelinde yaygın olarak yayıldı ve önemli mutasyonlara uğradı. Özellikle, HP-PRRSV ve varyantları Çin'de baskın suşlar haline geldi, ancak yeni L8.7 PRRSV'nin epidemiyolojik desenleri, moleküler evrimi ve patojenitesi üzerine araştırmalar yetersiz kalmaya devam ediyor. Bu nedenle, bu çalışma L8.7 PRRSV'ye odaklandı ve kapsamlı ve sistematik bir analiz yaptı.
L8.7 suşlarının odak noktası öncelikle patojeniteleri olmuştur, özellikle de L8.7.3 suşunun (HP-PRRSV) neden olduğu 2006 salgınından bu yana. Bu nedenle, bu çalışma L8.7 soyu içindeki en baskın HP-PRRSV benzeri suşları (L8.7.5: DLF; L8.7.6: DLW) izole etti ve patojenitelerini değerlendirdi. Sonuçlar, HP-benzeri PRRSV'nin (DLF ve DLW) virülansının, HP-PRRSV'ye (HuN4) kıyasla azaldığını (domuz yavrularının artan hayatta kalması, artan günlük ağırlık kazanımı, azalan ateş sıcaklığı ve süresi ve timik atrofideki farklılıklarla kanıtlandığı gibi) gösterdi, ancak yine de önemli patojeniteyi korudu. Bu çalışmadaki virülans, zorlanan domuz yavrularında 7 ve 10. günlerdeki (dpi) serum viral yükü ile korelasyon gösterirken, diğer zaman noktalarında önemli farklılıklar gözlenmedi. Bu nedenle, hayatta kalma oranı, ateş sıcaklığı ve süresi ve timik atrofi, domuz yavrularında PRRSV patojenitesinin önemli göstergeleridir.
L1 soyu PRRSV'nin 2016'da Çin'de yaygınlaşmasından bu yana, rekombinant suşlara ilişkin raporlar artmıştır. Çin'deki baskın rekombinasyon desenleri, L1 (L1.5 veya L1.8) ile L8.7 veya L8.7 ile L1'dir (L1.5 veya L1.8). Bu çalışmada, DLW, L8.7 ve L1.8'in bir rekombinant suşuydu (rekombinasyon deseni: L8.7+L1.8) ve patojenitesi HuN4 ve DLF'den daha düşüktü. DLW, domuz yavrularında önemli ölçüde azalmış patojenite gösterse de, azalan virülans ile rekombinasyon olayı arasındaki ilişki daha fazla araştırma gerektirmektedir. Genel olarak, L8.7.1 (düşük patojenite) ve L8.7.2 (düşük patojenite) suşları hariç, L8.7.3 suşu domuz yavrularında oldukça patojendi. Daha önce bildirilen L8.7.5 (2006) ve L8.7.6 (2017) suşları üzerindeki patojenite deneyleriyle birleştirildiğinde, HP-benzeri PRRSV'ler (L8.7.4–8.7.7), L8.7.3 suşuna kıyasla domuz yavrularında azalmış patojenite sergilerken yüksek virülansı korudu (bkz. Şekil 2).
Şekil 2 PRRSV L8.7.1-L8.7.7'nin Patojenitesinin Karşılaştırmalı Analizi
# Tartışma Görüşleri
1. Patojenite Evriminin Klinik Etkileri
Hayvan deneyleri, HP-benzeri suşların (DLW/L8.7.6 gibi), klasik HP-PRRSV'den (HuN4) daha düşük bir ölüm oranına sahip olmakla birlikte, kalıcı yüksek ateşe (>41°C), büyüme inhibisyonuna ve artmış lenf düğümü viral yüklerine neden olabileceğini göstermiştir. Bu, bazı vakaların, akut ölüm yaşamamasına rağmen, kalıcı solunum semptomları ve ikincil enfeksiyonlar geliştirmesini açıklamaktadır. HP-benzeri suşların düşük patojeniteli suşlar olarak yanlış sınıflandırılmasını önlemek için, tanı sırasında ORF5 dizilimi ve histopatolojik analizlerin birleştirilmesi önerilmektedir.
2. Önleme ve Kontrol Stratejilerinin Optimizasyonu
Viral bulaşmanın "anti-yerçekimi etkisi" (büyük ölçekli domuz çiftliklerindeki biyogüvenlik önlemleri enfeksiyon riskini azaltır) göz önüne alındığında, küçük ve orta ölçekli çiftlikler önleme ve kontrolün odak noktası olmalıdır. Ayrıca, L8.7.6 suşunun domuz sürülerinde hızlı yayılması, yükseltilmiş kapalı döngü yönetimi ve geliştirilmiş test gerektirmektedir.
Mesajınız 20-3.000 karakter arasında olmalıdır!