εταιρικά νέα για [Τελευταία Έρευνα] Μια Περιεκτική Ανάλυση των Μοριακών Χαρακτηριστικών και των Αντιγονικών Επιτόπων της Επιδημικής Διάρροιας των Χοίρων

Στις 8 Οκτωβρίου 2025, μια ερευνητική ομάδα από το Ινστιτούτο Ζωονόσων του Πανεπιστημίου Jilin και την Ερευνητική Ομάδα Xinjiang δημοσίευσαν μια νέα μελέτη για τον ιό της επιδημικής διάρροιας των χοίρων (PEDV) στο *Frontiers in Veterinary Science*, αποκαλύπτοντας συστηματικά την επιδημική τάση, τα μοριακά χαρακτηριστικά και τις αλλαγές στα αντιγονικά επιτόπια του PEDV στην Κίνα από το 2022 έως το 2025.

Κύρια σημεία της έρευνας

* Καλύπτει 20 επαρχίες σε όλη την Κίνα, δοκιμάστηκαν συνολικά 2346 δείγματα, με ποσοστό θετικότητας για PEDV 43,3%.

* Η γενοτυποποίηση έδειξε ότι το G2c έχει γίνει ο τρέχων κύριος υποτύπος.

* Βρέθηκαν πολλαπλές μεταλλάξεις σε βασικά εξουδετερωτικά επιτόπια της πρωτεΐνης S (COE, SS2, SS6, 2C10).

* Ένας νέος πιθανός τόπος N-γλυκοζυλίωσης (θέση 302) ανακαλύφθηκε για πρώτη φορά στο στέλεχος Xinjiang.

* Προβλέφθηκαν επτά γραμμικά και δύο διαμορφωτικά αντιγονικά επιτόπια, παρέχοντας νέους στόχους για την ανάπτυξη εμβολίων.

Αυτή η μελέτη δείχνει ότι σε σύγκριση με το κλασικό στέλεχος εμβολίου CV777, το τρέχον κυκλοφορούν στέλεχος μοιράζεται μόνο 92,71%-94,99% ομοιότητα νουκλεοτιδίων και αμινοξέων στην πρωτεΐνη S, υποδηλώνοντας ότι η προστατευτική αποτελεσματικότητα των υπαρχόντων εμβολίων μπορεί να εξασθενεί. Η συνεχής μετάλλαξη του ιού σε βασικές αντιγονικές περιοχές μπορεί να επιδεινώσει την ανοσολογική διαφυγή.

Εισαγωγή

Το PEDV είναι ένας σημαντικός κοροναϊός που απειλεί την παγκόσμια βιομηχανία χοίρων, προκαλώντας διάρροια, έμετο και αφυδάτωση σε χοίρους όλων των ηλικιών, με εξαιρετικά υψηλά ποσοστά θνησιμότητας σε θηλάζοντα χοιρίδια. Από την εμφάνιση εξαιρετικά παθογόνων παραλλαγών το 2010, η πρόληψη και ο έλεγχος της επιδημίας στην Κίνα αντιμετωπίζουν συνεχείς προκλήσεις.

Αυτή η τελευταία έρευνα, που ολοκληρώθηκε από την ομάδα του Καθηγητή Mo Xiaobing και του Ερευνητή Li Tianzeng στο Πανεπιστήμιο Jilin σε συνεργασία με μια ερευνητική ομάδα στο Xinjiang, διαθέτει μεγάλο μέγεθος δείγματος, ευρεία κάλυψη και σε βάθος μηχανιστική ανάλυση. Αντιπροσωπεύει ένα σημαντικό επίτευγμα στον τομέα της έρευνας PEDV έως το 2025 και διαθέτει υψηλή ακαδημαϊκή αξιοπιστία.

Αποτελέσματα της έρευνας

1. Επιδημιολογικές τάσεις:

Το συνολικό ποσοστό θετικότητας για PEDV στην Κίνα από το 2022 έως το 2025 ήταν 43,3%, με έξι επαρχίες, συμπεριλαμβανομένων των Liaoning, Anhui και Guangxi, να έχουν ποσοστά θετικότητας που υπερβαίνουν το 60%. Το Xinjiang, η Νότια Κίνα και η Βορειοανατολική Κίνα ήταν περιοχές υψηλής επίπτωσης.

Εικόνα 1. Λοίμωξη από τον ιό της επιδημικής διάρροιας των χοίρων (PEDV) και η γεωγραφική του κατανομή σε ασθενείς που πέθαναν από διάρροια.

(Α) Το ραβδόγραμμα δείχνει το ποσοστό θετικότητας για PEDV σε κάθε επαρχία και το γράφημα γραμμής δείχνει τα άνω και κάτω όρια του διαστήματος εμπιστοσύνης 95%. (Β) Γεωγραφική κατανομή του PEDV. Τα χρώματα από πράσινο σε κόκκινο υποδεικνύουν αυξανόμενο ποσοστό θετικότητας.

2. Γενοτυπικά χαρακτηριστικά:

Από τα 15 αλληλουχημένα στελέχη, 1 ήταν του υποτύπου G1c, 4 ήταν του υποτύπου G2b και 10 ήταν του υποτύπου G2c, επιβεβαιώνοντας ότι το G2c έχει γίνει ο κυρίαρχος υποτύπος.

Εικόνα 2. Φυλογενετικό δέντρο του γονιδίου S του PEDV

Τα κόκκινα πεντάγραμμα αντιπροσωπεύουν αλληλουχίες που ελήφθησαν σε αυτή τη μελέτη. Διαφορετικά χρώματα αντιπροσωπεύουν διαφορετικούς γονότυπους.

3. Παραλλαγή αλληλουχίας:

Η ομολογία νουκλεοτιδίων και αμινοξέων του γονιδίου S του αλληλουχημένου στελέχους και του κλασικού στελέχους εμβολίου CV777 ήταν μόνο 92,71%-94,83% και 92,89%-94,99%, αντίστοιχα. Παρατηρήθηκαν διαφορετικοί βαθμοί μεταλλάξεων σε βασικά εξουδετερωτικά επιτόπια (COE, SS2, SS6, 2C10).

Εικόνα 3. Σύγκριση βασικών αντιγονικών επιτοπίων της πρωτεΐνης S του PEDV

Οι πράσινες, πορτοκαλί, μπλε και κίτρινες περιοχές αντιστοιχούν στα αντιγονικά επιτόπια COE, SS2, SS6 και 2C10, αντίστοιχα.

4. Αντιγονικά επιτόπια και χαρακτηριστικά γλυκοζυλίωσης:

Προβλέφθηκαν επτά διατηρημένες αντιγονικές περιοχές, συμπεριλαμβανομένων των 31-54aa. Ένας νέος τόπος N-γλυκοζυλίωσης στη θέση 302 (NKTI) βρέθηκε στο στέλεχος PEDV/XinJiang/2. Η απουσία τόπων γλυκοζυλίωσης σε ορισμένα στελέχη μπορεί να σχετίζεται με την ανοσολογική διαφυγή.

Εικόνα 4. Αποτελέσματα πρόβλεψης πιθανών ειδικών τόπων N-γλυκοζυλίωσης στην πρωτεΐνη S 15 στελεχών PEDV και στελεχών εμβολίων.

Ο κάθετος άξονας αντιπροσωπεύει το όνομα του στελέχους και ο οριζόντιος άξονας αντιπροσωπεύει τον τόπο αμινοξέων. Οι μπλε περιοχές υποδεικνύουν πανομοιότυπη N-γλυκοζυλίωση στον ίδιο τόπο αμινοξέων και οι κόκκινες περιοχές υποδεικνύουν διαφορές.

Εικόνα 5. Οπτικοποίηση διατηρημένων περιοχών συνεχών επιτοπίων στην εγγενή τριμερή κατάσταση της πρωτεΐνης S.

(Α) Ευθυγράμμιση αλληλουχίας αμινοξέων του αλληλουχημένου στελέχους και του στελέχους εμβολίου στην προβλεπόμενη περιοχή επιτοπίου. (Β–Ε) Οπτικοποίηση διατηρημένων αντιγονικών επιτοπίων. Οι μπλε, πράσινες και λευκές περιοχές αντιπροσωπεύουν τις αλυσίδες A, B και C της τριμερούς πρωτεΐνης S, αντίστοιχα. Οι κίτρινες σφαίρες υποδεικνύουν πιθανές περιοχές αντιγονικών επιτοπίων με σκορ μεγαλύτερο από 0,7. (ΣΤ) Μεγέθυνση βασικών τόπων αμινοξέων στο μονομερές της πρωτεΐνης S, όπου οι κόκκινες περιοχές αντιπροσωπεύουν βασικούς τόπους αμινοξέων στο μονομερές της πρωτεΐνης S.

Εικόνα 6. Οπτικοποίηση διατηρημένων περιοχών συνεχών επιτοπίων στην εγγενή τριμερή κατάσταση της πρωτεΐνης S.

(Α) Ευθυγράμμιση αλληλουχίας αμινοξέων αλληλουχημένων και στελεχών εμβολίων σε προβλεπόμενες περιοχές επιτοπίων. (Β–Ε) Οπτικοποίηση διατηρημένων αντιγονικών επιτοπίων. Οι μπλε, πράσινες και λευκές περιοχές αντιπροσωπεύουν τις αλυσίδες A, B και C της τριμερούς πρωτεΐνης S, αντίστοιχα. Οι κίτρινες σφαίρες υποδεικνύουν πιθανές περιοχές αντιγονικών επιτοπίων με σκορ μεγαλύτερο από 0,7. (ΣΤ) Μεγέθυνση βασικών τόπων αμινοξέων στο μονομερές της πρωτεΐνης S, με κόκκινες περιοχές που αντιπροσωπεύουν βασικούς τόπους αμινοξέων στο μονομερές της πρωτεΐνης S.

Σύνοψη

Αυτή η μελέτη όχι μόνο ενημέρωσε τον μοριακό επιδημιολογικό χάρτη του PEDV στην Κίνα από το 2022 έως το 2025, αλλά αποκάλυψε επίσης τις τάσεις παραλλαγής των βασικών αντιγονικών επιτοπίων και τους μηχανισμούς ανοσολογικής διαφυγής.

Τα αποτελέσματα δείχνουν ότι τα υπάρχοντα στελέχη εμβολίων (όπως το CV777) διαφέρουν σημαντικά από τα κυκλοφορούντα στελέχη, υποδηλώνοντας την ανάγκη ανάπτυξης εμβολίων επόμενης γενιάς με βάση τον γονότυπο G2c για την αντιμετώπιση των προκλήσεων πρόληψης και ελέγχου που θέτει η συνεχής εξέλιξη του ιού.